ik hou van bloemen. bloemen die vanuit een nog gesloten knop al een beetje de kleur verraden en waaruit later een weelderige kleurenpracht tevoorschijn komt. na een tijdje vervagen de kleuren, hangen de bladeren slap en laten de kroonbladeren los uit het hart. uitgebloeide bloemen bezitten in hun imperfectie óók een schoonheid, die niet altijd gezien wordt.
omringd door vazen en flessen treurige lelies en amaryllissen, wachtend tot ze op hun ‘mooist’ zijn, ging ik de uitdaging aan de pracht en vergankelijkheid ervan in beeld te brengen. het resultaat heb ik uitgevoerd in twee series.